Terreurexperten kijken weg van Israëlische staatsterreur

Wat is er, nog voor de militaire vleugel van Hamas en andere Palestijnse milities Israël bestookten met honderden raketten vanuit Gaza, precies gebeurd in Israël? Al wekenlang waren er toegenomen spanningen, omdat joodse kolonisten in Sheikh Jarrah, een wijk in bezet Oost-Jeruzalem, de huizen willen innemen van Palestijnse families. “Onrechtmatig”, zo oordeelde de VN-Commissaris voor Mensenrechten al over die uithuiszettingen.

De protesten daartegen liepen uit de hand toen de Israëlische bezettingssoldaten Palestijnse gelovigen aanvielen in de Al Aqsa-moskee in Jeruzalem, een van de belangrijkste heiligdommen voor moslims. Palestijnen gooiden met stenen en er ontstond brand aan de Al Aqsa-moskee. Even verderop stonden zionisten te feesten en riepen op tot geweld op Palestijnen.

De spiraal van geweld gaat verder. Zogenaamde Israëlische Arabieren, want eigenlijk zijn het Palestijnen, vervingen op sommige plekken de Israëlische vlag door de Palestijnse. Mensen komen op straat. Radicale zionisten vallen Palestijnse eigendommen en winkels aan.

De Palestijnse Gazanen moeien zich. Er worden raketten op steden als Tel Aviv afgevuurd. De Gaza-blokkade duurt nu al bijna 15 jaar en geen woord horen we daar nog over. Kinderen die daar opgroeien maken drie of vier oorlogen mee in hun leven. Welke trauma’s denken we dat zoiets veroorzaakt?

Intussen zijn de afgelopen dagen tientallen kinderen gedood door de Israëlische bombardementen. En dan komt het: “Israël heeft het recht om zich te verdedigen”. Dat zegt onder andere de Amerikaanse president Biden. Ook sommige Belgische Kamerleden nemen het op voor het Israëlische staatsterrorisme. Wellicht maakt een gebrek aan kennis, gecombineerd met haat tegen de islam en moslims, hen vatbaarder voor Israëlische propaganda.

Heeft de bezettende entiteit Israël het recht om zich te verdedigen? Oké, wat met de bezette partij dan? Ik, als Palestijn in de diaspora, ga alvast niet bepalen hoe mensen in de Gazastrook zich verzetten tegen de bezetter. Eigenlijk is dit geen complex conflict. Hoe helder kan het zijn: zonder blokkade en onderdrukking, geen verzet.

Wat iedereen vergeet, is dat Israël de verkiezingen heeft gesaboteerd, en dat is cruciaal bij deze opflakkering van geweld. Abbas moest de verkiezingen uitstellen, omdat Israël ze niet wou laten doorgaan in Oost-Jeruzalem. In de ogen van de Israëlische overheid zou dat de bevestiging zijn dat Oost-Jeruzalem Palestijns is.

De laatste Palestijnse verkiezingen dateren van 15 jaar geleden, met een heel hoge opkomst toen. Waarom? Omdat de Palestijnse burgerbevolking eindelijk kon deelnemen aan het politiek proces. Nu zitten de Palestijnen met een leider die amper draagvlak heeft en ze krijgen niet eens een legitieme uitlaatklep voor die frustraties.

Huizen worden voor hun ogen afgenomen, een grove schending van internationaal recht. Dat is nu al meer dan 73 jaar zo. Het dorp waar mijn familie vandaan komt, is in 1948 etnisch gezuiverd. Eind jaren 50 werd Fatah opgericht en de Palestijnse leider en medeoprichter Yasser Arafat maakte duidelijk dat hij vrede nastreefde. Al sinds 1973 riep Arafat om vrede, maar de Israëli’s en de VS weigerden om gesprekken aan te knopen met “terroristen”.

Israël heeft Palestijnse politieke leiders een voor een afgemaakt. Letterlijk. In een chique laan in Elsene herinnert er sinds enkele jaren een bordje aan Naïm Khader, de PLO-vertegenwoordiger in België die exact veertig jaar geleden voor zijn deur werd doodgeschoten. Wie heeft hem vermoord? Wie gaf opdracht voor deze moord? Eind jaren 80 werd Hamas opgericht, een geschenk voor Israël dat zo de PLO van Arafat hoopte te zien ondermijnd worden. Er zijn geen Palestijnse leiders meer of ze zijn corrupt, klinkt het nu.

Israël ruimt politieke leiders uit de weg, saboteert democratische processen, bestookt Palestijnse overheidsgebouwen, vernietigt de infrastructuur en terroriseert de burgerbevolking. Dat is de definitie van een terreurstaat. Terreurexperten hebben het altijd over groeperingen in Mali, Syrië, Pakistan, wanneer hebben we het over de staatsterreur van Israël?

Is het wel zo radicaal om een apartheidsstaat als Israël aan te klagen? Israël heeft zelfs geen afgebakende grenzen. Elke dag pikken ze opnieuw grond in. Dat is niet nieuw, de hashtag op sociale media is dan ook: “We can’t breath since 1948”. Wie haalt de schoen van hun luchtpijp?

Ook te raadplegen via de website van De Morgen.

Reageer