We hebben een monster gecreëerd

Het is niet te vatten hoe we maar blijven vasthouden aan een beleid waarvan allang is aangetoond dat het alleen maar naar meer geweld en terreur leidt, schrijft Montasser AlDe'emeh.

De war on terror is totaal mislukt. Hij heeft wereldwijd alleen maar meer geweld, haat, polarisatie en terreur gebaard. Je kunt zelfs stellen dat hij de aanleiding was voor de meedogenloze veroveringsoorlog van Islamitische Staat. De Amerikaanse president Barack Obama gaf onlangs nog toe dat de opkomst van IS een indirect en onbedoeld gevolg was van de Amerikaanse invasie in Irak. De wereld is geen veiliger plek geworden, er is geen stabiliteit gekomen en de oorlog is niet gewonnen. Integendeel.

Nog nooit controleerden jihadisten zoveel grondgebied. In het Westen kunnen jihadisten op elk moment toeslaan. Zeven mannen met bomgordels die tegelijk terreur zaaien, dat is nooit gezien in Europa. Wereldwijd zijn zelfmoordaanslagen drastisch toegenomen. Voor de inval van de Amerikanen waren er geen zulke aanslagen geregistreerd in Irak. Na de inval hebben er bijna 2.000 plaatsgevonden, met ruim 20.000 doden tot gevolg.

De Amerikaanse invasie heeft het jihadisten mogelijk gemaakt een uitvalsbasis op te richten in Irak, die ze later gebruikten om uit te breiden naar Syrië. De oorlog in Irak heeft de internationale jihadbeweging zelfs gered. In Afghanistan, waar de taliban nog ongeveer 70 districten controleren, zijn de afgelopen jaren duizenden onschuldige burgers om het leven gekomen. In landen als Pakistan, Syrië, Nigeria, Somalië, Jemen, Egypte, Tunesië en Libië is de situatie verslechterd. Ook de gewelddadige radicalisering is wereldwijd toegenomen. Voor 9/11 waren er in Pakistan amper zelfmoordaanslagen, na 9/11 vonden bijna 500 zelfmoordaanslagen plaats, duizenden kwamen om. De war on terror heeft het leven gekost aan meer dan een anderhalf miljoen mensen in het Midden-Oosten.

Gevangen in het eigen beleid

Het is bij westerse landen nog niet doorgedrongen dat ze medeverantwoordelijk zijn voor de huidige situatie. In plaats van een andere aanpak te hanteren, blijven onze regeringen het gekozen pad volgen. Tienduizenden jihadi's van over heel de wereld, ook uit ons land, konden zomaar de Syrische grens oversteken en zich daar bij jihadistische milities aansluiten die ook van wapens werden voorzien. Zij gingen later een gevaar betekenen voor onze nationale veiligheid. De Amerikaanse generaal David Petraeus verklaarde onlangs dat men Al-Qaeda misschien moet steunen in de strijd tegen IS. Nog een bewijs dat het Westen gevangen zit in een geopolitiek model.

In het verleden hebben bombardementen in landen als Vietnam, Afghanistan, Irak, Libië en vandaag in Jemen, Irak en Syrië aangetoond dat het gehoopte effect uitblijft. Integendeel, we hebben een monster gecreëerd, dat we nu opnieuw met bommen proberen in te dammen. De slogan van IS luidt baqiyya (het zal blijven) wa tatamaddad (het zal uitbreiden). De bommen hebben dan wel een uitbreiding van IS voorkomen, ze zullen nooit volstaan om IS te overwinnen. Zeker niet als er geen stabilisatietroepen na het conflict worden ingezet.

Blijft de vaststelling dat de jihadideologie wereldwijd verspreid is en dat tientallen aanhangers ervan ook in België leven. Door IS te bombarderen neem je in het Westen ogenschijnlijk geen risico's, maar de wraakgevoelens onder IS-sympathisanten in de bombarderende landen worden alleen maar groter. Denk aan de uitlatingen van Amedy Coulibaly na zijn aanval op de supermarkt: 'Als jullie het kalifaat aanvallen, dan vallen we jullie aan. Je kan niet zomaar aanvallen en niets terug verwachten.' De afgelopen maanden en jaren hebben tientallen Belgische IS-strijders ons land bedreigd, en ze menen het. Ze zijn tot alles in staat.

De strategie die vandaag gevolgd wordt, maakt ons een doelwit van IS. Het Westen heeft de situatie zo laten escaleren dat elke beslissing die vandaag genomen wordt altijd nadelen met zich meebrengt. Je kunt niet goed meer doen. Meer bommen verhogen het risico op aanslagen. Uit de coalitie stappen, is de nederlaag toegeven. In beide gevallen wint IS.

Soennitische staat

Syrië en Irak zullen niet meer bestaan binnenkort. De Koerden, IS en soennitische rebellen streven naar eigen staten. Sjiieten hebben hun lot aan dat van Assad verbonden en zullen zich moeten afscheiden om niet vervolgd te worden. De situatie is goed te vergelijken met ex-Joegoslavië, dat uiteindelijk werd opgedeeld volgens etniciteit. De oorlog in Irak en Syrië is ook geëvolueerd naar een etnisch-religieus conflict, de enige oplossing ligt dus in het Joegoslavische model. De haat tussen de bevolkingsgroepen is zodanig aangewakkerd door regionale landen als Iran en Saudi-Arabië, maar ook door grootmachten, dat een opdeling onvermijdelijk is als we een einde willen aan het conflict.

Een soennitische staat kan zelfs de oplossing zijn voor moslimjongeren in het Westen die wegens specifiek religieuze overtuigingen niet meer willen meedraaien in de samenleving. In die soennitische staat kan je de soennitische stammen steunen om representatieve structuren op te zetten die tot ontwikkeling kunnen leiden. Alleen op die manier kan de aantrekkingskracht van IS afnemen.

De Standaard

Reageer